padan muka aku.siapa suruh beriya-iya sangat nak tunjuk hebat.ingat kau bintang sangat.sibuk nak terbang ke sana ke mari.kau tu dah biase main dekat depan gawang tu buat cara main kat depan gawang ja.hahaha.memang kelakar habis kalau aku ingat-ingat balik aku menangis bagai nak gila sebab takut kaki aku patah.padahal ligamen aku ja bengkak.itupun satu hari tak boleh jalan.esok pergi klinik pakai kerusi roda.kawan aku yang menolak siap tanya nak pergi beli barang apa lagi.macam nak pergi beli barang dekat giant.
baru aku nampak siapa kawan siapa lawan.even kena gelak-gelak sebab aku naik tangga pakai lutut, tapi ada juga orang nak temankan aku jalan terdengkot-dengkot ni. siap kena dukung sampai tingkat tiga.bagus tak?sentiasa setia nak tolak kerusi roda aku tu, pegang aku punya tongkat tanpa ada rasa malu.tapi aku yang pakai tongkat pula yang malu.bengong.
tapi minggu ni macam-macam jadi woo.kaki terseliuh.orang yang tak expect nak contact aku boleh contact.tapi tiada perasaan keras.cuma aku ada rasa sunyi kalau telefon bimbit aku tak berbunyi.seronok kawan dengan kau.suka buat aku tergelak-gelak bagai nak rak.mood aku pula kejap betul kejap tak betul.tu yang kadang-kadang senyap kadang cakap macam ayam.tak berhenti-henti.ayam he?kau tu burung.hahaha.
kadang-kadang jiwa kacau aku datang balik.bengong.tu yang aku menyampah bila sakit.jiwa sensitif macam orang tua.aku pun tak tahu kenapa.biar ja lah.mungkin aku sunyi kot.rasanya lah.rasanya.kadang-kadang aku terkenangkan kata-kata mima.buat aku terfikir.pffttt.
p/s:no HARD feeling.
1 comment:
hahaha. jiwa kacau.
Post a Comment